Sinds dit seizoen is het voor mijn vaste groep (en vele andere groepen) de standaard geworden om anderhalf tot één uur van te voren in het stadion te zijn. We hebben immers onze ‘vaste’ plaatsen en zullen er alles aan doen om iedere wedstrijd vanuit min of meer dezelfde hoek te bekijken. Waar ik het enerzijds vooral in de wintermaanden jammer vind dat dit nodig is (maar ach, we spelen in de Eredivisie dus waar zeur ik over), biedt het me anderzijds de mogelijkheid om een uur lang te kijken naar de mensen die net als ik besloten om vroeg naar het stadion te gaan.
De afgelopen jaren taffelden we een half uur van te voren het stadion in, om vervolgens iedere wedstrijd voor precies dezelfde stoel en naast precies dezelfde medesupporter te staan. Veel om je heen kijken had geen zin, want na twee wedstrijden wist je wel ongeveer waar iedereen zat. Dit seizoen is het anders en moet je zoeken wil je een bekende tegenkomen. Het volk is terug, de rijen zijn lang en de ‘rangorde’ geldt niet meer. Maar wat me vooral opvalt is dat er steeds meer jonge kinderen in het stadion te vinden zijn.
Zelf was ik ook vrij jong toen mijn vader en opa mij voor de eerste keer meenamen naar het stadion. Bijna drie jaar oud was ik, dus met mijn 21 jaar weet ik inmiddels niet beter dan dat er om de week een wedstrijdbezoek op de agenda staat. Het bezoeken van een wedstrijd is vaste prik geworden. Hoewel ik het heerlijk vind om de wedstrijden te bezoeken en de longen uit mijn lijf te schreeuwen en zingen, voel ik toch wat jaloezie opborrelen als ik een ventje van een jaar of 5 en een meisje van 4 met hun ouders de trap op zie lopen. Jaloers omdat die eerste keren zo mooi zijn. De eerste keer door de poort, de eerste keer de trap op, het eerste doelpunt, de eerste keer de trom horen slaan; stel het je eens voor, alles wat Fortuna ons Fortuna maakt weer voor de eerste keer meemaken, en wel door de ogen van een 4 of 5 jarige.
Natuurlijk is ieder bezoek aan het stadion weer anders, ook als je 35 bent en al 25 jaar bij Fortuna komt. Dat gevoel van de eerste keer is toch net iets anders. Een gevoel dat je als doorgewinterde voetbalfanaat eigenlijk alleen nog krijgt als je voor het eerst wedstrijden bezoekt van Europese grootheden als Liverpool, Bayern München, FC Barcelona, etc…
Toch kan het gevoel van de eerste keer soms heel onverwacht langskomen. Vooral tijdens dit seizoen en het afgelopen seizoen kwam het gevoel soms weer terug. De eerste prijs sinds 1995, (voor de jongere generatie) de eerste keer promotie, de eerste Eredivisie wedstrijd in 16 jaar; uitersten ten top. Begrijp me daarom ook niet verkeerd: ik had het allemaal voor geen goud willen missen. De eerste keer Fortuna herbeleven zou echter ook niet verkeerd zijn.
Bjorn Meijers
