Fortuna mvv 4 okt 2013. Voor het eerst na 9 dramatische weken voel ik mij al drie dagen wat beter. Hierdoor ontstaat ’t idee om naar Fortuna te gaan, vooral ook om alle oude vrienden weer tegelijk te treffen, die ook door mijn aandoening lang niet heb kunnen zien. Mijn vriend bestelt kaartjes voor de VIP tribune, zodat ik lekker de hele wedstrijd kan zitten, ik kan namelijk niet meer lang staan.
We gaan met drie volwassen van 40+ en een zoontje We besluiten rond 18.00uur samen te komen in de brandtaverne, ff een biertje doen en de kroeg ligt op loopafstand van stadion. Mijn vriend en ik komen bij de kroeg en zien direct dat t gezellig druk is. Veel van m’n oude vrienden zijn er ook, hier kwam ik dus voor; gezellig bijkletsen , lekker buiten op terras in ’t zonnetje. Niets aan de hand. Ineens wordt de kroeg omsingeld door ongeveer acht me- bussen + tien paarden en een flink aantal me- ers te voet. Meteen denkt iedereen : ‘Waar is dit nu weer voor nodig’ ?
Dit werkt gewoon voor sommige als een rode lap op een stier, maar goed. Het wordt tijd om naar het stadion te gaan en de ME houdt iedereen tegen, hier beginnen de strubbelingen al tussen de veel te starre ME en de mensen die toch echt wel naar het stadion willen. Uiteindelijk rond 19.00 uur besluit de ME iedereen als gehele groep naar t stadion te begeleiden. Ik denk direct dat “dit best raar is” en meer past bij een uitwedstrijd. Wij ouwetjes besluiten nog ff een biertje te drinken en te wachten, dat veevervoer is echt niet voor ons.
Wij gaan een kwartiertje later lopen en kletsen en lachen en halen oude herinneringen op, de colonne ver voor ons. Al kletsend en lachend lopen we door en komen gewoon langs de colonne , hoe traag lopen die gasten eigenlijk? Hier zien we al de eerste aanhouding met onnodig veel geweld door de ‘stillen’. Wij lopen rustig door, naast maar buiten de colonne. Ineens worden we streng gesommeerd om binnen de groep te komen! Onnodig maar goed, doe maar wat de politie je sommeert .
Binnen in de groep is het direct duidelijk dat het er onredelijk streng aan toegaat, ME bepaald het tempo en niemand mag er uit. Niet om te plassen, maar ook geen ouders met kinderen die het voor de Kids allemaal wat intimiderend vinden en dus ook niet voor ons ‘ouwetjes’ met zoontje. De tijd begint inmiddels te dringen t is 10 voor 20.00uur en we zijn nog niet bij t stadion!
Binnen de groep begint iedereen al een beetje te morren: we komen te laat! Verkwisting van geld! Waarom doen jullie zo streng! Die paarden stinken! We lopen heel rustig door en ik begin te begrijpen dat ze iedereen als vee in vak Noord gaan proppen, maar wij willen naar ons eigen vak. We moeten praten als brugman om eindelijk uit de groep te mogen en naar ons eigen vak te gaan.
We komen bij onze plaatsen en een van m’n vrienden zegt dat Fortuna 0-1 achter staat, ik geloof hem niet en kijk op ’t scorebord en zie idd dat we achter staan maar ook dat we 12!!! minuten te laat binnen zijn !! Zal over de wedstrijd maar niet meer te veel zeggen maar wel dat ondanks alles , wij als groepje echt lol en plezier hebben gemaakt dus bedoel maar : totaal niet agressief. En laat ik daar duidelijk over zijn : 5 biertjes in totaal gedronken.
ik moest opsodemieteren en haalde gelijk uit met z’n ‘lange lat’ richting mijn hoofd !
We lopen na afloop lachend en dollend door ,we kwamen uit een ander vak en hebben die shit bij vak noord niet meegekregen en komen nog een paar vrienden tegen. We komen in de buurt van de Mac Donalds en ik zie 4 ME-ers met de lange stok een man afranselen. Dit wordt afgeschermd door 2 ME-ers en 2 hondenbegeleiders. Ik vind dit bizar en denk bij mijzelf wat je gedaan moet hebben om zo’n pak slaag te krijgen (!) en besluit er wat van te zeggen. Dit zou ik namelijk ook doen als er in de stad 4 man tegen 1 man vechten. Ik wil benadrukken dat ik hier niet heb gescholden. Ik riep met m’n handen omhoog :’ho ho stop hier mee , wat is dit voor rare oefening’. Een ME-er beet mij toe dat ik me met m’n eigen zaken moest bemoeien en dat ik moest opsodemieteren en haalde gelijk uit met z’n ‘lange lat’ richting mijn hoofd ! Ik heb de klap gelukkig kunnen afweren met m’n linker arm/ hand (waardoor nu mijn onderarm/ pols in t gips zit).
Hierna komt een hondenbegeleider en ‘jaagt’ mij op. Hierna ga ik zelf in de fout en verlies m’n beheersing, ik scheld de man helemaal stijf ! Ik loop scheldend door en m’n vrienden bedaren mij weer. We lopen de hoek om en praten nog na over hoe bizar het was wat we net zagen en meemaakten, we liepen verder op weg naar huis. Plots stopt er een busje en er springen 7 à 8 man uit in ‘burgerkleding. Ik schrik me rot en zet het in een reflex op een sprinten! Ze komen achter mij aan maar roepen niets , geen ‘stop politie ‘ of iets in die richting. Toch realiseer ik mij dat het politie zal zijn en niet bv. Mvv -supporters en besluit mij over te geven.
“…een vrouw buigt zich naar mijn gezicht en slaat mij vol met een vuist in m’n gezicht/ zijkant oog.Gelijk daarna slaat ook een mannelijke ‘collega’ vol met z’n vuist 2x !!! op m’n kaak… ik had mijn handen ‘geboeid’ op m’n rug toen ik de vuistslagen kreeg!..”
Ik duik op t gras en direct ga ik in foetus houding liggen op m’n rechter zij. Ze duiken met z’n alle op me en beginnen aan armen en benen te trekken. Ze draaien m’n linker arm op m’n rug en hierdoor komt m’n linker kant van m’n gezicht volledig vrij! Een vrouw buigt zich naar mijn gezicht en slaat mij vol met een vuist in m’n gezicht/ zijkant oog. Zij had handschoenen aan. Gelijk daarna slaat ook een mannelijke ‘collega’ vol met z’n vuist 2x !!! op m’n kaak….ook met handschoenen aan. Ik wil hier weer iets benadrukken : ik had mijn handen ‘geboeid’ op m’n rug toen ik de vuistslagen kreeg!
Ze roepen van alles door elkaar en ik zeg/schreeuw dat dat niet gaat wat ze willen maar dat ik wel wil meewerken. Ze tillen me op , handboeien al om , en gooien me in een bus. In Sittard krijg ik te horen dat ik ben aangehouden voor belediging van ambtenaar in functie, verder niets! Er wordt gevraagd of ik een advocaat wil spreken en ik zeg dat ik dit zeker wil met m’n dik geslagen hoofd/ kaak. Hierop word ik overgebracht naar Maastricht en wordt in een cel gezet. Na een uur in de cel vraag ik door de intercom om een dokter : m’n keel doet pijn, kan moeilijk slikken en m’n kaak is heel dik en zeer pijnlijk , ik krijg m’n mond nauwelijks geopend.
Ik moet na een uur nogmaals om de dokter vragen en uit eindelijk zal ik drie uur in de cel liggen tot de dokter komt! Deze dame verteld dat ik direct op transport moet naar de EHBO. Cel gaat weer dicht. Ff later is het transport daar en krijg ik al m’n spullen terug, hier wordt niets bij gezegd. Ik kom aan in de bus bij de EHBO en de agent laat mij hier uit. Hij vertrekt gelijk weer en ik loop verbaast naar binnen, ben ik nu vrij vraag ik af.
Ik vraag het ook maar aan de arts en deze zegt mij dat er geen politie meer in de wachthal zit dus zij denkt van wel! Ik doe beknopt mijn verhaal aan de arts. Zij vreest voor een gebroken kaak en ze laat een scan maken. Ik klaag ook nog over pijn in m’n pols/hand en ze laten daar ook foto’s van maken. Mijn kaak blijkt gelukkig niet gebroken maar mijn pols laten ze wel in t gips zetten!
Mijn vrouw komt mij rond 6uur smorgens halen en eindelijk kan ik naar huis. De volgende dag ga ik weer naar ’t bureau en vraag wat er in godsnaam is gebeurd waarom er her en der zo veel geweld is gebruikt door de politie en waar ik een klacht kan indienen. Hier krijg ik ook te horen dat er nog een aanklacht voor wederspannigheid is toegevoegd en ik bedenk mij direct dat ze zijn begonnen ‘hun’ straatje schoon te poetsen! De maandag word ik uitgenodigd op t bureau om mijn verklaring af te leggen, dit doe ik zonder advocaat omdat ik niets te verbergen heb.
De verklaring verloopt goed en ’t valt de hulpofficier op dat ik niets ontken, alleen dat alles door mijn verhaal wel in een ander daglicht komt te staan! Ik realiseer mij dat ik mij flink in de nesten heb gewerkt door mijn gevoel voor rechtvaardigheid! Het is nu een week later! Een week lang staat m’n telefoon roodgloeiend! M’n vrouw wordt er gek van , ik word er gek van !
Ik zit emotioneel flink knel en kan niet goed tegen de onzekerheid waarin ik mij bevind. Ik heb nog steeds flink pijn in m’n kaak, m’n keel en adamsappel doen ook nog veel pijn, vooral met slikken. Het gehoor in m’n linker oor is nog steeds dof en dovig en m’n pols/hand is ook nog zeer pijnlijk. Komende week moet ik weer naar t ziekenhuis, afd. Chirurgie en Kno-arts…dat de politie ontkent dat er gewonden zijn gevallen is daarbij extra zout in de wonden…het is schandalig!
Dit is mijn verhaal,
Mvg ‘De 5e verdachte’
Auteur: Kiprich
