reactie op column Ronald Waterreus
Om iedere week een nieuwe, kritische column te schrijven over een bepaalde sportieve gebeurtenis, een kolderiek moment of een desastreus uitgepakte keuze, lijkt me een hele opgave. Dat dit ook écht zo is, bewijst de heer Waterreus. Kennelijk bij gebrek aan betere onderwerpen wordt uit arren moede het stokpaardje FC Limburg weer uit de vergetelheid gehaald. Het verdwijnen van het programmaboekje van Roda JC wordt aangegrepen als kritiek moment dat het zo niet langer meer kan. Dat het stadium om te komen tot een fusie van de drie Zuid-Limburgse reeds jaren geleden gepasseerd is, blijkt de heer Waterreus volledig ontgaan te zijn. Echter, nu het met Roda JC nog verder bergafwaarts dreigt te gaan, wordt dit achterhaalde idee weer van stal gehaald, voor het gemak vergetend en volledig negerend dat het met Fortuna juist de andere richting op gaat.
“En het is slechts afwachten wanneer het voor de eredivisie helaas te kleine Fortuna Sittard weer afzakt.” Vermoedelijk wordt deze zin bewust geschreven om reacties als de mijne te ontlokken, maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de heer Waterreus weinig sympathie koestert voor het Sittard-Geleense voetbalbolwerk. De heer Waterreus lijkt de voorbije twee jaar onder een steen geleefd te hebben en volledig gemist te hebben wat er voor wederopstanding – op sportief, organisatorisch en financieel vlak – gaande is in Sittard-Geleen.
Voor de Limburgse voetbalsupporter is sportief succes echter niet het hoogste goed. Als fan van Fortuna, MVV of Roda JC kies je niet voor je club omwille van een uitpuilende prijzenkast, een elftal vol vedetten of comfortabele skyboxen. Dan zouden we wel uitwijken naar Eindhoven of Amsterdam. Nee, je supportert je club vanwege de roemrijke historie, lokale trots en emotionele verbondenheid. Daar draait het tenslotte om in volkssport nummer 1.
Wij willen mannen zien die met passie en trots het shirt en de kleuren van onze club (uit)dragen. Ja, onze club, waarmee wij ons identificeren, die historie in zich draagt en die symbool staat voor onze stad en regio. Zoiets zullen wij nooit terugzien en ervaren bij een gekunsteld, commercieel product als FC Limburg, zelfs als deze creatie succesvol zou zijn, hetgeen überhaupt nog maar de vraag is. Er is namelijk geen enkele reden te bedenken waarom het deze vereniging – of moet ik zeggen BV? – wél voor de wind zou gaan. Er wordt immers telkens één grote denkfout wordt gemaakt: hier is het geheel niet meer, maar mínder dan de som der delen. Niemand zal zich met deze club kunnen identificeren. Dat wij allen tégen een FC Limburg zijn, is ook zo ongeveer het enige wat de drie Zuid-Limburgse bloedgroepen die de achterban zouden moeten vormen, bindt. Een Sittardenaar, Maastrichtenaar en Kerkradenaar steunt alleen zijn eigen club, in voor- en tegenspoed, in welke divisie dan ook.
Zonder trouwe en fanatieke supporters heeft een kunstmatig in het leven geroepen club als FC Limburg geen enkel bestaansrecht. De heer Waterreus kan zijn eigen column in het programmaboekje van deze (fantasie)club dan ook vergeten!
Dominique Lebens,
Buchten
Lid Fortuna SC
